στεκόταν γυμνή, απροστάτευτη,
εύθραυστη όπως ένα παιδί
ξυπόλυτη περπατούσε και χόρευε πάνω στο σπασμένο πάγο
δεν την ένοιαζε
εκεί όλα της ήταν γνώριμα
όλα τα ένιωθε οικεία
το κρύο του πάγου το ένιωθε πιο ζεστό
από τα παγωμένα χτυπήματα που είχε δεχτεί
οι πληγές στα πόδια της πονούσαν λιγότερο από εκείνες της καρδιάς της
της άρεσε εκεί...
έτσι μουδιασμένη όπως ήταν
ήξερε πως τίποτα δε μπορούσε να την πονέσει περισσότερο
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
3 σχόλια:
αυτη σου,η οψη..δεν φανταζομουν οτι υπηρχε
με εκπλησσεις,ακομη μια φορα!
αναρωτιεμαι..τι ακομα, δεν ειδα σε σενα
τι ακομα,δεν ειδε κανεις..μικρουλα μου?
δεν ήθελα να το μάθεις έτσι αλλά εδώ που φτάσαμε θα σου το πω....δεν είμαι αυτή που νομίζεις :Ρ:Ρ:Ρ:Ρ
ναι με τις πυζαμες μου φαινεσαι πολυ διαφορετικη...ΡΡΡΡ
ΣΜΑΤΣ!
(ουπς...νινακι..σορι..σε προλαβε..ΡΡ)
Δημοσίευση σχολίου