Άρχισαν να σπάνε οι καθρέφτες

Όλοι εκείνοι που το ψέμα μου πούλησαν για αλήθεια

Και εγώ  αγόραζα μανιωδώς

Γιατί έλεγα πως έτσι ήθελε η καρδιά μου

Ώσπου μου έδωσαν έναν

Διαφορετικό από όλους  τους  άλλους

Εκείνος μου έδειξε πως όσα νόμιζα ότι ήμουν

Όσα νόμιζα ότι ήθελε η καρδιά μου

Ήταν όλα ψέματα

Γέλασα στην αρχή

Και μετά έκλαψα

Θύμωσα με μένα γιατί αγόραζα ψέματα

Έκανα μεγάλη πολύ μεγάλη προσπάθεια να κρυφτώ και να θάψω  την κάρδια μου

Εκείνη που ο καινούριος καθρέφτης μου έδειχνε

Εκείνη που τόσο καιρό με φώναζε και ούρλιαζε

Βοήθησε με!

Άσε με να μιλήσω!

Άσε με να νιώσω!

Άρχισαν να σπάνε οι καθρέφτες οι παλιοί

Αυτοί των νομίζω και τον επιφανειακών θέλω μου

Θρύψαλα γίνεται η δική τους  αξία

Και εγώ στα θρύψαλα θα κυλιστώ

Γυμνή

Μέχρι να σκιστεί τελείως η σάρκα μου

Μέχρι να χαθούν όλα εκείνα που νόμιζα

Μέχρι να βρω τη δύναμη να τους σπάζω με τα χεριά μου

Μέχρι να μην μείνει τίποτα

Μέχρι να πεθάνουν όλα και μαζί τους και εγώ

Και ίσως τότε η κάρδια μου γίνει ο μοναδικός καθρέφτης 

Ψυχή μου σε άκουσα χθες

Μου μιλούσες και ας μην το κατάλαβες

Γιατί νιώθεις μόνη;

Δεν βλέπεις πως είμαι παντού δίπλα σου;

Μην στέκεσαι στην άκρη του γκρεμού

Δεν θα πέσεις

Σε κρατάω

Φύγε και τρέξε ανέμελα σε εκείνο το λιβάδι

Βρέξε τα πόδια σου στη λιμνούλα

Έλα να στήσουμε χορό γύρω από τα δέντρα

Θα σου φτάξω και στεφάνι με τα πιο όμορφα λουλούδια, ψυχή μου

Μόνο μη μου θλίβεσαι

Δεν ταιριάζει στο φως σου το σκοτάδι

Σε πόνεσαν ψυχή μου, το ξέρω

Ένιωσα τις μαχαιριές που σημάδεψαν την καρδούλα σου

Οι πληγές ιατρεύονται

Αγάπη θα στάξω πάνω τους και θα γιάνουν

Έλα ψυχή μου….σώπα….

Πες πως ήταν ένας εφιάλτης

Θα ξαπλώσω δίπλα σου και θα σου νανουρίσω τις ομορφιές που θα΄ρθουν

Θα’ρθούν ψυχή μου…

Μην κλαις άλλο

Η ψυχή σου με εκλιπαρεί να σε κάνω να γελάσεις

Άκου την….

Είναι μια παιδική φωνούλα που σε καλεί να σηκωθείς

Είμαι δίπλα σου ψυχή μου

Πιάσε το χέρι μου

Έλα…σήκω!

Δες την ομορφιά σου

Και αν δεν μπορείς δες την μέσα από τα δικά μου μάτια

Δες την υπεροχή που βλέπω εγώ σε σένα θησαυρέ μου

Και πιστεψέ με

Δε θα σου πω ψεμμάτα

Η ψυχή μου για πάντα δεμένη με τη δική σου

Με δεσμά αγάπης που μαζί φτιάξαμε

Σε περασμένους αιώνες

Δυνατά πολύ για να αντέξουν και στους επόμενους

Μίλα μου

Λύτρωσε την ψυχή σου

Σβήσε εκείνα που σε πίκραναν

Και κράτα την αγάπη μόνο

Εγώ θα είμαι δίπλα σου

Να δούμε μαζί το δικό σου ήλιο να ανατέλει

Να δεις και εσύ το φώς σου …

Ψυχή της ψυχής μου

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σωπάστε παρακαλώ

ησυχία...

έχω κοιμίσει τα όνειρα μου και δε θέλω να μου τα ταράξετε

Κοιτάξτε

έκλεισα και τα παράθυρα

να μην φυσήξει άνεμος ελπίδας και τους δώσει πνοή

Τα φτερά τους τα πήρα

και τα κλείδωσα στο κάστρο που έχτισα κάποτε μ' αυτά

Τα κλειδιά του τα πέταξα στο βάθος του ωκεανού

εκείνου που πάνω του με περπάτησαν οι ονειροπολήσεις μου

χωρίς αυτά είναι επικίνδυνος και φουρτουνιασμένος

δε μπορώ να τον πλησιάσω

είναι ασφαλή τα κλειδωμένα φτερά τους.

Ηρεμήστε!

έκανα όλα όσα κάνουν τα καλά παιδιά...

όπως μου είπατε!

Βούτηξα τις παιδικές μου ζωγραφιές σε μαύρο μελάνι

εξαφάνισα όλα τα χρώματα της αθωότητας στο σκοτεινό δωμάτιο της καρδιάς μου

εκείνο που σας άφησα να μου γεμίσετε με σκουπίδια

σαν καλό παιδί και εγώ σας άκουσα...

Σταμάτησα να σκαρφαλώνω σε δέντρα και να παίζω στις αλάνες

έδεσα με αλυσίδες το ατίθασο πνεύμα μου

και του΄κλεισα τα αυτιά με κερί

να μην ακούει το φτερούγισμα των πεταλούδων

ύπουλος ήχος....σε κάνει να σκέφτεσαι.....

να ξυπνάς!

Έκλεισα την πόρτα  στους παιδικούς αγγέλους μου

που μου μιλούσαν ώρες ατελείωτες για την ομορφιά της ζωής

γεννήματα της φαντασίας μου είπατε πως είναι

και εγώ σας άκουσα.

Εσείς γνωρίζετε καλύτερα

Μα πείτε μου αλήθεια

εσείς που όλα τα γνωρίζετε σωστά

πως κοιμάστε τα βράδια;

δεν τα ακούτε να κλαίνε;

δεν ακούτε τα κλειδωμένα φτερά να χτυπιούνται στα κλουβιά τους;

δεν σας λείπουν οι ζωγραφιές σας;

δεν αποζητάτε την ανεμελιά σας;

δεν ακούτε τη μοναξιά της αλάνας;

δεν βλέπετε την θλίψη των δέντρων;

δεν προσέξατε πως ξεθώριασαν τα χρώματα των πεταλούδων;

δεν ακούτε τον κουρασμένο άνεμο να  προσπαθεί άσκοπα να σηκώσει ένα φύλλο χαράς στον αέρα;

δεν βρέχεστε από τα δάκρυα των παιδικών σας φίλων που κάποτε ήταν λόγια παραμυθένια γεμάτα αθωότητα;

Δειξ΄τε μου τον τρόπο να αγνοήσω την ψυχή μου

που απεγνωσμένα προσπαθεί να σπάσει τις αλυσίδες και να τρέξει ελεύθερη....
παρασέρνοντας με στην χώρα του ποτέ

εκεί που όλα είναι τόσο απερίσκεπτα

τόσο ανεύθυνα

τόσο ανώριμα....

Πείτε μου και εγώ σαν καλό παιδί θα σας ακούσω

και μία μέρα θα γίνω και εγώ σαν εσάς

θα κρατήσω και εγώ ένα όπλο να πυροβολήσω κάποιου τα όνειρα

κάποιου που δεν έπραξε σωστά

και τα άφησε να πετούν ελεύθερα, ατίθασα, γεμάτα ζωή

να χορεύουν με τον άνεμο και να σκορπίζουν ελπίδα στον αέρα

θα ματώσω τα χέρια μου με το όνειρο κάποιου κακού παιδιού

θα τιμωρήσω το έγκλημά του όπως μου διδάξατε

το θράσος του να  ζει!

Γιατί εσείς μου είπατε να το κάνω

και εγώ σαν καλό παιδί σας άκουσα....

και μεγάλωσα... ..........και ξέχασα να ζήσω!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

2!

Θέλω να σε ρωτήσω κάποια πράγματα ακόμα… μείνε λιγάκι παραπάνω, σε παρακαλώ...

Κάνεις σαν παιδί...Πάντα αυτό κάνεις και δε μπορεί κανείς να σου πει όχι.

Τι εννοείς; Γιατί το λες σαν να είναι κάτι κακό αυτό;

Αυτό θα μου το ζητήσεις ξανά...Θα μου ζητήσεις να σου πω τι θα γίνει και τότε δε θα σου αρνηθώ, αν και θα γνωρίζω από πριν ότι δεν θα μου βγει σε καλό. Αλλά είναι αυτό το παιδί που βγάζεις προς τα έξω. Δύσκολο να σου πει κάποιος όχι...

Και τι θα κάνω αφού μου πεις;

Εδώ είναι το καλύτερο κομμάτι.Θα κάνεις όλα όσα δεν πρέπει να κάνεις...Βέβαια, ίσως και να πρέπει τελικά.

Συνεχίζεις να με μπερδεύεις...

Αλλάζεις θέμα και καθυστερούμε…. ρώτα με!

Από που έρχεσαι;

Από εκεί, βλέπεις αυτό το μονοπάτι;

Ναι, με δυσκολία αλλά το βλέπω.

Από κει θα περάσεις και εσύ τώρα, είναι το  μονοπάτι της ζωής σου.

Εσύ πως το ξέρεις;

Γιατί το διέσχισα.

Γιατί να κάνεις κάτι τέτοιο;

Γιατί ένα κομμάτι του θα είναι και της δικής μου ζωής.

Γιατί;

Για να βρω απάντηση στα δικά μου γιατί.

Πώς το δικό μου μονοπάτι απαντά στα δικά σου γιατί;

Όπως σου είπα ένα κομμάτι του θα είναι και της δικής μου ζωής. Μετά...όχι πιά!

Γιατί;

Γιατί έτσι θα το επιλέξουμε....με το δικό του τρόπο ο καθένας.

Για πόσο καιρό θα βρεθείς στο μονοπάτι μου;

Για πολύ...η λίγο...ανάλογα πως το βλέπει ο καθένας.

Για σένα θα είναι πολύς η λίγος ο καιρός;

Και πολύς και λίγος.

Πως γίνεται αυτό;

Χρονικά  λίγό, συναισθηματικά  πολύς.

Με μπερδεύεις....

Δεν το θέλω αλλά είναι μόνο η αρχή. Πρόκειται να μπερδευτείς πολύ περισσότερο.

Εσύ πως το ξέρεις;

΄Εχω ξαναβρεθεί εκεί...άλλες δύο φορές…

Ξέρεις τι θα συμβεί;

Ξέρω!

Τι θα συμβεί;

Για μένα πολλά, για σένα θα αποφασίσεις εσύ...

Πώς;

Θα τα ζήσεις όλα και θα βγάλεις ένα πόρισμα, δυστυχώς σχετικά αργά για μερικούς.

Αναφέρεσαι σε σένα;

Αναφέρομαι και σε μένα....

Τι ρόλο θα παίξεις στη ζωή μου; Τι θα σημαίνεις για μένα;

Δυστυχώς δε μπορώ να σου απαντήσω σε αυτά....Μόνο εσύ μπορείς.

Βοήθησέ με...εσύ τα έχεις δει και θυμάσαι όλα....

Ναι αλλά δεν ήταν όλα αλήθεια.

Αχ πολύ μπερδέυομαι....εσύ πως τα θυμάσαι όλα αυτά;

Αυτό το λουλούδι είναι το άνθος της μνήμης. Με βοηθά να θυμάμαι σε αυτό το στάδιο τα πάντα έτσι ώστε να διορθώσω οτιδήποτε μπορώ όταν μου ξαναδωθεί η ευκαιρία.

Εγώ γιατί δεν έχω κάτι τέτοιο;

Κάποιοι είναι φτιαγμένοι να διορθώνουν τα πράγματα για όλους και κάποιοι μόνο για τον εαυτό τους. Και τις δύο άλλες φορές τα πράγματα έφτιαχναν για τους άλλους…

Και για μένα εννοείς….

Και για σένα…για μένα όμως όχι. Είναι καιρός να κάνω κάτι για μένα.

Δηλαδή αυτήν τη φορά θα είμαστε και οι δύο καλά;

Αυτήν τη φορά θα είναι χειρότερα και για τους δυό μας. Και αυτό θα μας κάνει να αλλάξουμε πορεία…

Πως αυτό φτιάχνει τα πράγματα για σένα;

Αυτήν τη φορά θα σε αφήσω να με διαλύσεις…τρεις φορές θα έρθεις στη ζωή μου και τρεις θα φύγεις. Κάθε φορά θα με πονέσεις και πιο πολύ…αλλά αυτήν τη φορά θα είναι η τελευταία σου ευκαιρία...μετά θα κλείσουν οι πόρτες μου και δε θα σε ξαναπεριμένω εδώ.

Γιατί;

Γιατί όταν τα χάσω όλα και δεν έχω τίποτε άλλο να χάσω τότε θα έρθουν όσα ήθελα πάντα.

Θα νιώθεις πολύ ανακούφιση όταν πάψω να σου κάνω κακό…

Μην στεναχωριέσαι…..δεν μου κάνεις κακό. Λένε ότι η πιο σκοτεινή ώρα είναι εκείνη πριν την ανατολή του ήλιου…

Εγώ θα είμαι η σκοτεινή ώρα σου;

Ναι αλλά  αυτό δεν είναι κακό….χωρίς την σκοτεινή ώρα δεν μπορείς να εκτιμήσεις τη λάμψη του ήλιου…πριν το κρύο δεν μπορείς να εκτιμήσεις τη ζεστασιά….

Πρέπει να σου έκανα πολύ κακό…

Δεν υπάρχει καλό και κακό….όλα εξυπηρετούν έναν σκοπό…

Εσύ ποια είσαι τελικά;

Εγώ είμαι εκείνη που θα εύχεται κάποιος να σου φερεθεί σαν να είσαι ένα τίποτα. Να σε χρησιμοποιήσουν και να σε διαλύσουν. Να σου υπόσχονται και να σου γυρνάνε την πλάτη. Να σου παίρνουν και να μη σου δίνουν. Να χάσεις όσους έδιωξες και να χαθείς στη μοναξιά σου. Και τότε να βρεις τον εαυτό σου. Να ανακαλύψεις και αποκαλύψεις όλη την υπεροχή που κρύβεις μέσα σου και σε τρομάζει. Να δώσεις μία ευκαιρία στο αληθινό, στο πραγματικό...και να το αφήσεις να σε συνεπάρει, να σε κερδίσει.

Δεν μπορώ να καταλάβω αν με έχεις αγαπήσει η μισήσει….

Κάποια στιγμή τα ένιωσα και τα δύο….στο τέλος έμεινε η αγάπη. Αυτή μένει πάντα!

Εγώ τι θα απογίνω….;

Εσύ θα πληρώσεις το τίμημα… θα βρεις τη δική σου σκοτεινή ώρα… απλά θα διαρκέσει λιγάκι παραπάνω. Μην ανησυχείς όμως…όταν έρθει ο ήλιος θα δεις πως άξιζε τον κόπο.

Όσα μου λες δεν είναι και ευχάριστα Ίσως αν μου πεις τώρα τι πρόκειται να συμβεί να τα αλλάξω όλα...και να...

Είναι ανώφελο

Τι εννοείς;

Εννοώ ότι δεν θα αλλάξεις τίποτα από όσα θα σου πω. Όλα θα γίνουν όπως τα είδα. Θα κάνεις πάλι τρεις κύκλους γύρο από τον εαυτό σου και μετά θα προσέξεις την ομορφιά  που σε περιβάλλει.

Γιατί;

Επειδή μόλις κάνεις το πρώτο βήμα στο μονοπάτι αυτό θα αλλάξεις....θα με  ξεχάσεις και εμένα και όλα όσα ειπώθηκαν. Θα  γεννηθείς…θα γίνεις άνθρωπος .

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

1...

Έκανε  τρεις φορές τον κύκλο γύρο από τον εαυτό του και τότε μόνο την είδε. Καθισμένη κάτω από ένα δέντρο να κρατά ένα ασυνήθιστο λουλούδι στο χέρι της και να το μυρίζει ξανά και ξανά. Την πλησίασε διστακτικά και της μίλησε

Γειά….

Ήρθες…- του απάντησε χωρίς καν να τον κοιτάξει

Ήρθα; Τι εννοείς;

Σε περίμενα!

Με ξέρεις;

Σε ξέρω

Ποια είσαι;

Και εσύ με ξέρεις- του απάντησε και τότε σήκωσε το κεφάλι της.

Δεν σε έχω ξαναδεί …και όμως  νιώθω σαν να σε ξέρω…

Με ξέρεις πολύ καλά αλλά δεν το θυμάσαι.

Πως είναι αυτό δυνατών;

Θα με γνωρίσεις και πάλι…

Θα…; Μόλις τώρα δεν είπες  ότι σε ξέρω;

Ναι… κάποια στιγμή όμως με ξέχασες για να μπορέσεις να με ξαναγνωρίσεις.

Δεν σε καταλαβαίνω…

Πόσους κύκλους έκανες μέχρι να με δεις;

Δεν θυμάμαι…

Θυμάμαι εγώ… τρεις! Και ήταν όλοι γύρο από τον εαυτό σου.

Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς;

 Σε αυτό το μέρος υπάρχουν τα βράχια, τα δέντρα, το ποτάμι, αυτός ο μεγάλος δρόμος, εσύ και εγώ. Η ζωή ακούγεται παντού. Τα είχες προσέξει όλα αυτά;

Όχι… μέχρι τώρα…

Γιατί;

Γιατί έχω χάσει τον δρόμο μου και προσπαθούσα να καταλάβω…

…ναι ξέρω… πώς περιμένεις καταλάβεις οτιδήποτε όταν δεν ξέρεις καν τι σε περιβάλλει;

Δεν έχεις και άδικο… απλά έχω ζαλιστεί. Περπατάω τόσες ώρες …

…χωρίς να ξέρεις προς τα πού να πας. Το γνωρίζω…

Πως…;

Σου είπα σε περίμενα…

Όσο μιλάς τόσο με μπερδεύεις… σε ξέρω αλλά σε ξέχασα ενώ εσύ με  περίμενες. Εσύ γιατί δεν με  ξέχασες;

Γιατί αν σε ξεχνούσα δε θα μπορούσα να σε περιμένω.

Φαίνεται ότι έχεις για όλα απάντηση.

Δεν έχω και πολύ φοβάμαι πως σε πολλά δεν θα αποκτήσω ποτέ!

Όπως;

Φαίνεται πως έχεις για όλα μία ερώτηση… τώρα είμαι σίγουρη ότι περίμενα εσένα!

Χαμογελάς… αλλά μόνο με τα χείλη. Γιατί φαίνεσαι τόσο θλιμμένη;

Νομίζω πως δεν ήρθες ως εδώ για να μάθεις για τη θλίψη μου, σωστά;

Ναι, σωστά!

Θες να μάθεις προς τα που πρέπει να πας. Αυτός εκεί ο δρόμος είναι ο δικός σου.

Εσύ που το ξέρεις;

Ξεχνάς μου φαίνεται… σε περίμενα.

Ναι είναι και αυτό αν και ακόμα δεν έχω καταλάβει πολλά.

Δεν θα είναι η  πρώτη σου  φορά.

Με προκαλείς να ρωτήσω πάλι…

Δεν έχουμε άλλο χρόνο. Πρέπει να ξεκινήσουμε για να γίνουν όλα σωστά.

Θα έρθεις και εσύ μαζί μου;

Όχι φυσικά… αν έρθω τώρα θα σου στερήσω την ευκαιρία να με ξαναγνωρίσεις. Για να συμβεί αυτό πρέπει να πάρω και εγώ το δρόμο μου.

Πότε θα γίνει αυτό;

Όλα στον καιρό τους...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Περπατούσα χαμένη 

δεν ήξερα προς τα που πηγαίνω 

ήξερα μόνο ότι αναζητούσα κάτι

αναλώθηκα σε ψεύτικα λόγια που έσβησαν στο πρώτο αεράκι

χάθηκα περισσότερο σε αγάπες που ήθελα να πιστέψω 

αλλά δεν έβρισκα αυτό που έψαχνα...

όλα χανόντουσαν στο χρόνο

όλα με σημάδεψαν αλλά δεν με κράτησαν

Λύγισα πολλές φορές 

παραιτήθηκα 

αλλά πάντα ερχόταν ένα πρωινό λαμπερό

που με έσπρχωνε να ψάξω

μου μίλαγε η ψυχή μου

μου έλεγε να μην εγκαταλείψω

με παρακαλούσε να μην την αγνοώ

Και πάλι άρχιζα από το μηδέν μετρώντας κάθε φορά από το δέκα
συνέχιζα να ψάχνω
να θέλω να βρω αυτό που λαχταρούσε όλο μου το είναι
πίστεψα ανθρώπους και πνεύματα
και εκείνοι γελούσαν μαζί μου
με κορόϊδευαν
επειδή δεν έχασα τη δύναμη
να σηκώνομαι πιο αποφασισμένη κάθε φορά που με έριχναν κάτω
και με κλότσαγαν

Εκεί που νόμιζα οτι σταμάτησα να ψάχνω
και αποφάσισα απλά να περιμένω
ζωντάνεψε το όνειρο
ήταν ζεστό και όμορφο
τόσο γεμάτο
τόσο τέλειο
όσα μου έλειπαν ήρθαν με τη μορφή σου
και κούμπωσαν στην καρδιά μου
ταίριαζε υπέροχα γιατί ήταν το αντίθετο μου
Και όλα ξεκαθάρισαν...
τα όμοια μου δεν με γέμιζαν γιατί τα είχα μέσα μου
ποτέ δεν σταμάτησα να σε ψάχνω
απλά έπρεπε να σταματήσω να προχωράω
γιατί έφτασα
έμενε μόνο να σε δω
να με δεις
και να ενωθούν τα δύο μισά

Ενώθηκαν και ένιωσα ολόκληρη για πρώτη φορά
είχα φτάσει πάλι στο δέκα
αυτό ήταν το καλό
το κόκκινο
ένιωσα πρώτη φορά πως εδώ ανήκω
και είπα να μείνω
να κρατηθώ
και εσύ με κράτησες...

Τι όμορφα που είναι εδώ
λέω να μείνω για όσο θες να με κρατήσεις
και να σου δώσω όσα μου έδωσες
να σε ευχαριστήσω που με αποζημείωσες
που με έκανες να πιστέψω στο όνειρο και πάλι
που με βοήθησες να ακούσω το γέλιο της ψυχής μου

Τώρα μου μιλά χαρούμενα
γιατί δεν με άφησε να πάψω να σε ψάχνω
χαμογελάει κάθε φορά που σε αντικρύζει
τι όμορφη που είναι όταν γελά!
Ωραία είναι εδώ...λέω να μείνω...

Mαζί σου!








~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Κυνηγάς φαντάσματα

φαντάσματα ενός κάποτε 

ζεστού ήλιου

μιας περασμένης εποχής

τότε που σου έδιναν τα πάντα

 και ζητούσες παραπάνω

σαν λαίμαργο όρνιο

 πάνω από το κουφάρι

μα αυτοί που σου έδωσαν 

δεν ήταν κουφάρια

εσύ όμως επέμενες 

να φερθείς σαν όρνιο

να θες να ρουφήξεις 

όλη την ενέργεια που είχαν

όλη την αγάπη

όλη την προσοχή

Να υποκρίνεσαι ότι σε ευχαριστούν τα όσα έπαιρνες

να υποκρίνεσαι ότι είσαι εσύ

και κάπου εκεί στην υποκρισία σου... χάθηκες

Και τώρα  κυνηγάς φαντάσματα

της αγάπης που δεν εκτίμησες

της στοργής που δεν άφησες να νιώσεις

της καθαρότητας των ψυχών... που έχασες      

Κυνηγάς τα φαντάσματα των αναμνήσεων που θα γεμίσουν σκόνη όπως η καρδιά σου

θα σκουριάσουν και εσύ θα θυμάσαι

θα πονάς γιατί εσύ τα πέταξες

γιατί εσύ φόρεσες μάσκες που δε χρειάστηκαν

ενώ ήξερες καλά ότι οι μάσκες πάντα πέφτουν

άλλα πίστεψες ότι η δίκη σου δε θα έπεφτε πότε

Κυνηγάς μια θάλασσα 

που απομακρύνθηκε από σένα 

ένα χάδι που έγινε σφαλιάρα 
μια αγκαλιά που έγινε άβυσσος 
μια γλυκιά κουβέντα που έγινε ουρλιαχτό
σε πονάει....ναι....
και δε μπορείς να σταματήσεις την οδύνη
γιατί εσύ την γέννησες....
και το γέννημά σου δε μπορείς να σκοτώσεις
είναι το μόνο δικό σου που σου έχει απομείνει
ενώ θα συνεχίσεις να κυνηγάς φαντάσματα
αυτών που έφυγαν γιατί βαρέθηκαν να υποκρίνονται ότι σε πιστεύουν
γιατί βαρέθηκαν να σε βλέπουν να τρέφεις το τέρας σου
και να το βλέπεις ως πεντάμορφη

Κυνηγάς τους δείκτες ενός ρολογιού που δεν ελέγχεις πια

που δε μπορείς να γυρίσεις πίσω

που δεν θα καταφέρεις να επιδιορθώσεις

γιατί εσύ έβγαλες το ρολόι αυτό από τον καρπό σου

και του φέρθηκες σαν να μην είχε σημασία

εσύ χάλασες τους δείκτες του και όσα έφερναν μαζί

Και τώρα κυνηγάς εκείνα τα φαντάσματα
που βλέπεις να πετάνε 
στους εφιάλτες σου...

 που κάποτε ήταν όνειρα άλλων...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~