Σωπάστε παρακαλώ
ησυχία...
έχω κοιμίσει τα όνειρα μου και δε θέλω να μου τα ταράξετε
Κοιτάξτε
έκλεισα και τα παράθυρα
να μην φυσήξει άνεμος ελπίδας και τους δώσει πνοή
Τα φτερά τους τα πήρα
και τα κλείδωσα στο κάστρο που έχτισα κάποτε μ' αυτά
Τα κλειδιά του τα πέταξα στο βάθος του ωκεανού
εκείνου που πάνω του με περπάτησαν οι ονειροπολήσεις μου
χωρίς αυτά είναι επικίνδυνος και φουρτουνιασμένος
δε μπορώ να τον πλησιάσω
είναι ασφαλή τα κλειδωμένα φτερά τους.
Ηρεμήστε!
έκανα όλα όσα κάνουν τα καλά παιδιά...
όπως μου είπατε!
Βούτηξα τις παιδικές μου ζωγραφιές σε μαύρο μελάνι
εξαφάνισα όλα τα χρώματα της αθωότητας στο σκοτεινό δωμάτιο της καρδιάς μου
εκείνο που σας άφησα να μου γεμίσετε με σκουπίδια
σαν καλό παιδί και εγώ σας άκουσα...
Σταμάτησα να σκαρφαλώνω σε δέντρα και να παίζω στις αλάνες
έδεσα με αλυσίδες το ατίθασο πνεύμα μου
και του΄κλεισα τα αυτιά με κερί
να μην ακούει το φτερούγισμα των πεταλούδων
ύπουλος ήχος....σε κάνει να σκέφτεσαι.....
να ξυπνάς!
Έκλεισα την πόρτα στους παιδικούς αγγέλους μου
που μου μιλούσαν ώρες ατελείωτες για την ομορφιά της ζωής
γεννήματα της φαντασίας μου είπατε πως είναι
και εγώ σας άκουσα.
Εσείς γνωρίζετε καλύτερα
Μα πείτε μου αλήθεια
εσείς που όλα τα γνωρίζετε σωστά
πως κοιμάστε τα βράδια;
δεν τα ακούτε να κλαίνε;
δεν ακούτε τα κλειδωμένα φτερά να χτυπιούνται στα κλουβιά τους;
δεν σας λείπουν οι ζωγραφιές σας;
δεν αποζητάτε την ανεμελιά σας;
δεν ακούτε τη μοναξιά της αλάνας;
δεν βλέπετε την θλίψη των δέντρων;
δεν προσέξατε πως ξεθώριασαν τα χρώματα των πεταλούδων;
δεν ακούτε τον κουρασμένο άνεμο να προσπαθεί άσκοπα να σηκώσει ένα φύλλο χαράς στον αέρα;
δεν βρέχεστε από τα δάκρυα των παιδικών σας φίλων που κάποτε ήταν λόγια παραμυθένια γεμάτα αθωότητα;
Δειξ΄τε μου τον τρόπο να αγνοήσω την ψυχή μου
που απεγνωσμένα προσπαθεί να σπάσει τις αλυσίδες και να τρέξει ελεύθερη....
παρασέρνοντας με στην χώρα του ποτέ
παρασέρνοντας με στην χώρα του ποτέ
τόσο ανεύθυνα
τόσο ανώριμα....
Πείτε μου και εγώ σαν καλό παιδί θα σας ακούσω
και μία μέρα θα γίνω και εγώ σαν εσάς
θα κρατήσω και εγώ ένα όπλο να πυροβολήσω κάποιου τα όνειρα
κάποιου που δεν έπραξε σωστά
και τα άφησε να πετούν ελεύθερα, ατίθασα, γεμάτα ζωή
να χορεύουν με τον άνεμο και να σκορπίζουν ελπίδα στον αέρα
θα ματώσω τα χέρια μου με το όνειρο κάποιου κακού παιδιού
θα τιμωρήσω το έγκλημά του όπως μου διδάξατε
το θράσος του να ζει!
Γιατί εσείς μου είπατε να το κάνω
και εγώ σαν καλό παιδί σας άκουσα....
και μεγάλωσα... ..........και ξέχασα να ζήσω!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
1 σχόλιο:
μεγαλωσες...αλλα εισαι υπεροχο παιδακι :):):)
Δημοσίευση σχολίου