Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011


Κυνηγάς φαντάσματα

φαντάσματα ενός κάποτε 
ζεστού ήλιου
μιας περασμένης εποχής
τότε που σου έδιναν τα πάντα
 και ζητούσες παραπάνω
σαν λαίμαργο όρνιο
 πάνω από το κουφάρι
μα αυτοί που σου έδωσαν 
δεν ήταν κουφάρια
εσύ όμως επέμενες 
να φερθείς σαν όρνιο
να θες να ρουφήξεις 
όλη την ενέργεια που είχαν
όλη την αγάπη
όλη την προσοχή

Να υποκρίνεσαι ότι σε ευχαριστούν τα όσα έπαιρνες
να υποκρίνεσαι ότι είσαι εσύ
και κάπου εκεί στην υποκρισία σου... χάθηκες

Και τώρα  κυνηγάς φαντάσματα
της αγάπης που δεν εκτίμησες
της στοργής που δεν άφησες να νιώσεις
της καθαρότητας των ψυχών... που έχασες      




Κυνηγάς τα φαντάσματα των αναμνήσεων που θα γεμίσουν σκόνη όπως η καρδιά σου
θα σκουριάσουν και εσύ θα θυμάσαι
θα πονάς γιατί εσύ τα πέταξες
γιατί εσύ φόρεσες μάσκες που δε χρειάστηκαν
ενώ ήξερες καλά ότι οι μάσκες πάντα πέφτουν
άλλα πίστεψες ότι η δίκη σου δε θα έπεφτε πότε









Κυνηγάς μια θάλασσα 


που απομακρύνθηκε από σένα 


ένα χάδι που έγινε σφαλιάρα 
μια αγκαλιά που έγινε άβυσσος 
μια γλυκιά κουβέντα που έγινε ουρλιαχτό
σε πονάει....ναι....
και δε μπορείς να σταματήσεις την οδύνη
γιατί εσύ την γέννησες....
και το γέννημά σου δε μπορείς να σκοτώσεις
είναι το μόνο δικό σου που σου έχει απομείνει
ενώ θα συνεχίσεις να κυνηγάς φαντάσματα
αυτών που έφυγαν γιατί βαρέθηκαν να υποκρίνονται ότι σε πιστεύουν
γιατί βαρέθηκαν να σε βλέπουν να τρέφεις το τέρας σου
και να το βλέπεις ως πεντάμορφη

Κυνηγάς τους δείκτες ενός ρολογιού που δεν ελέγχεις πια
που δε μπορείς να γυρίσεις πίσω
που δεν θα καταφέρεις να επιδιορθώσεις
γιατί εσύ έβγαλες το ρολόι αυτό από τον καρπό σου
και του φέρθηκες σαν να μην είχε σημασία
εσύ χάλασες τους δείκτες του και όσα έφερναν μαζί






Και τώρα κυνηγάς εκείνα τα φαντάσματα
που βλέπεις να πετάνε 
στους εφιάλτες σου...
 που κάποτε ήταν όνειρα άλλων...

















~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

2 σχόλια:

C'est l' "Âme-Stram-Gram" είπε...

Truth hurts...
Αλλά περισσότερο πονάει το να ζεις σε έναν ψεύτικο κόσμο.
Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με την αλήθεια νωρίς, πονάς περισσότερο με μικρότερη ένταση.
Όταν αυτό γίνεται αργά, πονάς λιγότερο -γιατί η ζωή σου φτάνει στο τέλος- αλλά με απεριόριστη ένταση.
Η επιλογή πάντα είναι δική σου...
Τα ροζ σύννεφα έπαψαν να υπάρχουν από τα 5 σου.

black feathers είπε...

αυτό που έγραψες είναι πολύ ωραίο....λέω να το αντιγράψω, να το παραποιήσω λιγάκι και να το ανεβάσω ως δικό μου....:Ρ
χιουμορίζομαι λιγουλάκι γτ αν το ρίξουμε στο πολύ σοβαρό μας βλέπω να κλαίμε αγκαζε...για την κατάντια των άλλων....και δεν λέει ;)
αλλά....πόσο δίκαιο έχεις!!!!